امشب تو ر ا در یاد خود
با خاطره آمیختم
وز یاد آن دوران دور
اشکی به حسرت ریختم
فردا تو را با دست خود
ا ی مانده در رویای شب
در شعرهای دفترم
با حجم جوهر می کشم
ای رنگهای عشق تو
آبی تر از دریای نور
صد بار و صد بار دگر
این نقش از سر می کشم
اسپند آتش می زنم
از بیم هر افسونگری
امشب برایم ناز کن
در خواب ناز دیگری
گلایه...نه ... هرگز نمی نویسم
حتی یک کلمه
که بی تو بر من چه می گذرد
تو نباید بدانی
عقابی که عاشق یک لاک پشت شد
چه بر سر ش امد
پاسخ نامه ام را بنویس
آیا روزگارت سبز است؟
(( سبز باشی... هر جا که هستی ... با هر که هستی
زیر هر آسمانی که هستی))
تو آن سوی پل جا مانده بودی
عشق من فر یاد شد
فریاد ،تمنا شد
تمنای من ،خشم تو شد
و خشم تو عاقلم کرد
پل خراب شد
عشق...
چمدانش را بست و رفت!
می شد از بودن تو
عالمی ترانه ساخت
کهنه ها را تازه کرد
از تو یک بهانه ساخت
با تو می شد که صدام همه جا رو پر کنه
تا قیامت اسم ما قصه ها رو پر کند
اما خیلی دیر دونستم
تو فقط عروسکی
کور و کر بازیچه ی باد
مثل یک باد بادکی
دل سپردن به عروسک
منو گم کرد تو خودم
تو رو خیلی دیر شنا ختم
وقتی که تموم شدم
نه یه دست،رفیق دستهام
نه شریک غم بودی
واسه حس کردن دردام
خیلی خیلی کم بودی
توی شهر بی کسی هام
تو رو از دور می دیدم
تا رسیدن به تو افسوس
به تباهی رسیدم
شهر بی عابر و خالی
شهر تنهایی من بود
لحظه شناختن تو
لحظه تموم شدن بود
مگه میشد از عروسک
شهر عاشقونه ساخت
عاشق چیزی که نیست شد
رو دریا خونه ساخت...