دخترک خنده کنان گفت که چیست
راز این حلقه زر
راز این حلقه که انگشت مرا تنگ گر فته است به بر
***
راز این حلقه که در چهره او
اینهمه تا بش و رخشندگی است
مرد حیران و شد و گفت
حلقه خوشبختی است، حلقه زندگی است
***
همه گفتند: مبارک باشد
دخترک گفت دریغا که مرا
باز در معنی ان شک باشد
سالها رفت وشبی
***
زنی افسرده نظر کرد بر آن حلقه زر
دید در نقش فروزنده او
روز ها یی که به امید وفای شوهر
به هدر رفته ، هدر
***
زن پریشان شد و نالید که وای
وای، این حلقه که در چهره او
باز هم تابش و رخشندگی است
حلقه بردگی و بندگی است...
فروغ فرخزاد
امشب تو ر ا در یاد خود
با خاطره آمیختم
وز یاد آن دوران دور
اشکی به حسرت ریختم
فردا تو را با دست خود
ا ی مانده در رویای شب
در شعرهای دفترم
با حجم جوهر می کشم
ای رنگهای عشق تو
آبی تر از دریای نور
صد بار و صد بار دگر
این نقش از سر می کشم
اسپند آتش می زنم
از بیم هر افسونگری
امشب برایم ناز کن
در خواب ناز دیگری
گلایه...نه ... هرگز نمی نویسم
حتی یک کلمه
که بی تو بر من چه می گذرد
تو نباید بدانی
عقابی که عاشق یک لاک پشت شد
چه بر سر ش امد
پاسخ نامه ام را بنویس
آیا روزگارت سبز است؟
(( سبز باشی... هر جا که هستی ... با هر که هستی
زیر هر آسمانی که هستی))
تو آن سوی پل جا مانده بودی
عشق من فر یاد شد
فریاد ،تمنا شد
تمنای من ،خشم تو شد
و خشم تو عاقلم کرد
پل خراب شد
عشق...
چمدانش را بست و رفت!