پروانه

پروانه ای که مانده است

از شبهای دور

بر شیشه بال می کوبد

بی قرار تر از من.

بال هایش را

می بینم که از شیشه های خیس

در برفدانه ها که نرم

بر پنجره می نشیند

 وبه یاد می آورم

شکو فه ها را در باد.

پر وانه ای که مانده است

از شبهای دور

پشت شیشه خیس

به یاد می آورد

شکوفه ها را در باد.